galiciaunica Un recorrido semanal por Galicia, España.

AQUEL VIEJO NO DEBIÓ ENAMORARSE

Esta es una fabulación fantástica escrita por Alfonso Daniel Rodríguez Castelao en su mejor obra literaria, “Os Vellos non deben de namorarse”, y convertida en música popular gracias a la composición del vilalbés Rosendo Mato y a la interpretación de la mayor parte de las voces folk  de Galicia.

Narra Castelao en el poema el mal de amores que sufre el boticario Saturio,  enamorado hasta la locura de la bellísima Lela que, como resulta lógico, no le corresponde por su avanzada edad.

La obra fue escrita por Castelao durante su exilio en Buenos Aires y la canción se estrenó en la Plaza del Obradoiro de Santiago, el 25 de julio de 1961.

Esta vez te invito a escuchar “Lela”, en una magnífica versión que se debe a la voz de Dulce Pontes y a la flauta de Carlos Núñez.  

LELA

Están as nubes chorando

por un amor que morreu,

están as rúas molladas

de tanto como choveu.

Lela, Lela, Leliña por quen eu morro

quero mirarme nas meniñas dos teus ollos.

Non me deixes

e ten compasión de min.

Sen ti non podo,

sen ti non podo vivir.

Dáme alento cas túas palabras,

dáme celme do teu corazón,

dáme lume cas túas miradas,

dáme vida co teu doce amor.

Lela, Lela,Leliña por quen eu morro

quero mirarme nas meniñas dos teus ollos.

Non me deixes e ten compasión de min.

Sen ti non podo, sen ti non podo vivir».