galiciaunica Un recorrido semanal por Galicia, España.

EVARISTO FERNANDEZ, EL ABUELO DE GALICIA

1 EVARISTO FERNANDEZ GARCÍA, ABUELO +

Hoy dice el periódico que Evaristo sigue como un cañón a sus 107. Sí, ciento siete años de edad, mi gente. Es el abuelo de Galicia y vive en Ría de Abres, en el municipio de Trabada, provincia de Lugo. Esta es la Tierra de Elías Rodríguez y de los Currás. De buenas personas, de buena madera, de buen ganado y de un excelente pazo dedicado al turismo rural que tuve el gusto de conocer y disfrutar, el Pazo de Terrafeita.Te asomas a su ventana y te imaginas la misma senda transitada, a través de los siglos,  por los celtas guerreros, los romanos y los medievales caballeros protectores de la tradición xacobea.

CIENTO SIETE AÑOS DE HISTORIA VIVA

2 TERRAFEITA +

Cuando anoche tomaba mis pastillas, como todo hijo de vecino que se precie, me acordé de él porque estaba de cumpleaños y me dije que este Evaristo estaba entre mi gente favorita, porque me encanta su estilo de vida…

—- Son moitos anos, claro. Pero eu levos ben, moi ben.

Evaristo Fernández García se levanta temprano, camina ayudado solo por su bastón, no toma pastillas ni nunca las tomó, come de todo lo que a ti te dicen que no comas; en fin, que sus días transcurren felices porque sabe apreciar cada uno que pasa… sin menospreciar el canto del agua del río, ni esa conversación de los atardeceres de lareira, con sus paisanos, sobre cómo anda este mundo.

Y le gusta presumir…

—- En Galicia, que eu saiba, hai algunha muller mais vella ca mín, pero homes ningún. Os que iban diante morreron o ano pasado.

Te lo dice con una mezcla de ternura, sentimiento y sabiduría, porque Evaristo, ahora que es el abuelo,  cuenta el día a día y va tachando lo vivido en el calendario de su memoria.

3 CALENDARIO +

Y te cuenta que Celedonia, su mujer, viajó al espacio a los 97 años en el Hospital de Burela, a pocos metros de donde nacía su bisnieto, Alexandre. Les faltó un año para celebrar las bodas de platino y…

—- E o que mais boto de menos… a miña muller.

Esta es una familia longeva porque una hermana de Celedonia murió a los 104 años y un tío que era cura, don Álvaro, a los 107. Ofició la misa hasta ocho días antes de fallecer…

—- Creo que a mín quedame unha semana para superalo…

—- Non, abuelo, quédalle un mes e un día… pero ha de superalo se Deus quere.

 La genética, sin duda, juega un papel muy importante para longevidad de esta familia y quizá, también,  el vivir alejados del stress urbano, rodeados de belleza natural y, como dice Lucía, su nieta…

—- Seguindo un método.  Sempre respectou as cinco comidas, aínda que unha delas fora picar moi pouquiño. É un reloxo. Almorza ás 9.30 ou 10.00, ao mediodía baixa á cociña, cena ás nove e ás dez déitase.

4 MILLO DEBULLADO +

La única preocupación de Evaristo es porque…

—- Iste ano non puden debullar o millo, xa teño pouca forza nas mans.

Estuvo a punto de morir atropellado por un camión que le dejó maltrecha una pierna. El médico le dijo entonces que o bien se operaba o terminaba en una silla de ruedas…

—- O pobre doctor hai vinte anos que morreu i eu co bastón voume arreglando.

Evaristo Rodríguez, simpático donde los haya, alcalde honorífico de Trabada al que…

—- Non, a min a política non me interesa… Solo me preocupei un cacho cando o do Rei… ¡Pensei que viña a República! Non tiña medo porque a mín dábame igual…

Dicen que está un poco más delgado que el año pasado, pero ha conseguido despertar esa mi ternura que llevaba tiempo de siesta, por lo que pido a su Dios que le deje vivir otro año para volver a ver esa cara de felicidad de un anciano que vence a la muerte, partido a partido.

5 PAISAJE EN VERDE +